Gatunek: SZPINAK NOWOZELANDZKI

Szpinak nowozelandzki-Tetragonia tetragonioides
Rodzina:Trętwianowate-Tetragoniaceae
Rośnie dziko w Nowej Zelandii, Tasmanii oraz w południowej i zachodniej Australii.Do Europy przywiózł go z Nowej Zelandii w 1771 roku Anglik, Joseph Bans, powracając z podróży dookoła świata z kapitanem Cookiem.Wartością odżywczą szpinak nowozelandzki nie ustępuje zwykłemu szpinakowi. Zawiera duże ilości witaminy C i prowitaminy A oraz sole mineralne, zwłaszcza żelazo. Zawiera również kwas szczawiowy, tak jak szpinak. Potrawy ze szpinaku nowozelandzkiego przyrządza się w ten sam sposób, co potrawy ze zwykłego szpinaku. Nadaje się on również do mrożenia. Listki jego powinny być chłodne, jędrne, przy zgniataniu w garści - lekko trzeszczące. Jeśli są ciepłe, oznacza to, że szpinak zaczyna się psuć.
Atrakcyjność jego wynika z tego, że jest bardzo podobny w smaku do szpinaku i jest dostępny wtedy, kiedy prawdziwego szpinaku brak, to jest w pełni lata.
Wymagania:szpinak nowozelandzki jest niewrażliwy na upały, których szpinak zwyczajny nie lubi.Uprawa szpinak nowozelandzki w uprawie podobny jest do ogórków. Sieje się go w doniczkach lub pojemnikach plastikowych, ale można także go wysiewać wprost do gruntu podobnie jak fasolę.
Zbiory – plony zbiera się kilkakrotnie w roku, od połowy czerwca do pojawienia się przymrozków. Zbiór należy przycinać czubki pędów, do 8 cm wraz z liśćmi. Dzięki takiemu zbieraniu szpinak rozgałęzia się i daje kolejne obfite plony.