Gatunek: SELER KORZENIOWY

Seler korzeniowy – Apium graveolens L. var. rapaceum Mill.
Rodzina:Baldaszkowate-Apiaceae
Pochodzi od dziko rosnącego w Europie, Północnej Afryce, Azji Zachodniej selera błotnego. W czasach starożytnych seler stosowany był jako roślina ozdobna i lecznicza. Seler korzeniowy jest uprawiany dopiero od XVIII wieku.
Korzeń spichrzowy selera zawiera duże ilości soli mineralnych: potasu, wapnia, sodu, magnezu, fosforu i żelaza i niewiele witamin z grupy B i witaminy C. W blaszkach i ogonkach liściowych tego warzywa znajduje się więcej soli mineralnych i witamin niż w korzeniu. We wszystkich częściach selera znajduje się olejek eteryczny pobudzający apetyt, trawienie i czynność nerek.
Wymagania:jest rośliną klimatu umiarkowanego,jko roślina błotna, seler potrzebuje do swego wzrostu dużo wody. W czasie całego okresu wegetacji wilgotność gleby powinna przekraczać 60% ogólnej pojemności wodnej. Warzywo ma duże wymagania glebowe. Udaje się jedynie na glebach o dobrej strukturze, zasobnych w substancje organiczne, dobrze zatrzymujące wodę, ale nie podmokłych i nie znosi gleb kwaśnych.
Z uwagi na długi okres wegetacji oraz na długi okres kiełkowania nasion uprawa tego warzywa w gruncie możliwa jest jedynie z rozsady Ważne jest aby rośliny nie były sadzone głębiej niż rosły w czasie produkcji rozsady. Najlepiej przechowuje się selery w kopcach, przy czym niezbędne jest dokładne przesypywanie piaskiem tak by poszczególne korzenie nie stykały się ze sobą. Plon z 1 ha 15-25t.