Gatunek: OGÓREK SZKLARNIOWY

Ogórek – Cucumis sativus L.
Rodzina:Dyniowate-Cucurbitaceae
Pochodzi z Indii, gdzie na południowych stokach Himalajów występuje jako roślina dzika. W uprawie był znany już w starożytnym Egipcie, Grecji, Rzymie. W Polsce uprawa ogórka rozpowszechniła się w XVI wieku.
Ogórek jest rośliną obcopylną. Zapylania dokonują owady przeważnie pszczoły.
Owocem jest rzekoma jagoda, powstała z mięsistych ścian zalążni zrośniętej z dnem kwiatowym.
Owoce ogórka można spożywać w bardzo różnych fazach ich wzrostu i rozwoju, na surowo, w postaci różnych przetworów. Są bardzo soczyste, zawierają dużo wody ok. 96%. Cenione są przede wszystkim ze względu na wysokie wartości smakowe oraz zawartości soli mineralnych i witamin. Zawierają potas, sód, wapń, magnez, żelazo, fosfor, siarkę, krzem, chlor.
Wymagania:odznacza się najwyższymi wymaganiami klimatycznymi. Wymaga do prawidłowego wzrostu wysokiej temperatury powietrza oraz nagrzanej gleby. Kiełkowanie nasion następuje dopiero przy temperaturze gleby 15-18 C. Optymalna temperatura wzrostu rośliny wynosi 20-25 C. Ogórek jest rośliną wrażliwą na zimne wiatry. Wymaga światła intensywnego, raczej rozproszonego. Ma bardzo wysokie wymagania wodne i glebowe. Lubi gleby strukturalne piaszczysto-gliniaste i gliniaste o wysokiej zawartości substancji organicznych o odczynie zbliżonym do obojętnego. Ogórki uprawia się w szklarniach i tunelach foliowychw dwóch terminach-wiosennym i jesiennym, największe znaczenie ma uprawa wiosenna na zbiór od III do VII.Zbiór ogórków przeprowadza się w miarę dorastania owoców co 2 dni.Niesystematyczny zbiór powoduje zahamowanie rozwoju owoców.